Journal of Kermanshah University of Medical Sciences
Volume:6 Issue: 1, 2002

یکی از مباحثی که در کلیه علوم مورد دغدغه محققان است، برآورد تعداد نمونه (آزمودنی) کافی برای آزمودن شاخص های مورد بررسی مانند میانگین، نسبت و... است. معمولا پژوهشگران با یک سطح اطمینان ثابت مانند 95% و توان آزمون مانند 90% و با درنظرگرفتن خطای معین، و با فرمول های تک نمونه ای یا دو نمونه ای، حجم ثابتی را برای تعداد نمونه یا آزمودنی ها برآورد می نمایند. در کارآزمایی های بالینی به سه دلیل اخلاقی، مالی و اجرایی انجام دادن کارآزمایی با حجم نمونه ثابت از پیش تعیین شده امکانپذیر نیست. یکی از روش هایی که می تواند در این زمینه مفید باشد، به کارگیری نمونه گیری گروهی دنباله ای است. طرح های گروهی دنباله ای، بخشی از طرح آزمایش ها در آمار است که داده ها را در زمان های متوالی مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و تصمیم مناسب در خصوص موضوع مورد بررسی در هریک از مراحل اتخاذ می گردد. در روش های گروهی دنباله ای سعی بر این است تا با انتخاب آزمون های مناسب نظیر پوکاک، ابراین- فلمینگ و... و با کاهش حجم نمونه نسبت به حالت معمولی، راه حل هایی به منظور مقایسه گروه های تحت مطالعه ارائه گردد.
ما این روش ها را در بررسی تاثیر دوز چندگانه و تک دوز داروی کورتیکواستروئید در زنان مبتلا به پارگی کیسه آب پیش از موعد و پیش از ترم به کار گرفته ایم و نشان داده ایم که طرح در حدود 3سال زودتر از حالت استفاده از روش های با حجم نمونه ثابت به انتها می رسد.

معیارهای الکتروکاردیوگرافیک که تاکنون براساس استاندارد 12 لید الکتروکاردیوگرافی استفاده می شود، برای تشخیص سکته حاد خلفی حساس نیست و در بیشتر بیماران سکته حاد خلفی تشخیص داده نمی شود ولذا درمان مناسب برای این بیماران انجام نمی شود. هدف از این تحقیق بررسی ارزش لیدهای خلفی الکتروکاردیوگرافی (v7، v8و v9) در تشخیص سکته حاد خلفی بوده است. نوع طرح کارآزمایی از نوع ارزشیابی روش تشخیصی است و به همین منظور لیدهای خلفی V7،V8وV9 هنگام بستری 60 بیمار مبتلا به سکته حاد در CCU های بیمارستان به طور همزمان با استاندارد 12 لید الکتروکاردیوگرافی تهیه گردید و با نتایج حاصل از اسکن تکنسیوم پیروفسفات با دستگاه SPECT در 72 ساعت اول بستری، که در حال حاضر استاندارد طلایی برای تشخیص سکته حاد است، مقایسه شد.
از بین بیماران 27نفر(45%) صعود قطعه ST بیش از 1mm در حداقل 2 لیدخلفی داشتندو بقیه صعود قطعه ST بیش از 1mm در لیدهای خلفی نداشتند. اسکن تکنسیوم پیرو فسفات در 24 نفر از 27 بیمار که صعود قطعه ST در لیدهای خلفی داشتند و در 3 نفر از بیمارانی که صعود قطعهST در لیدهای خلفی نداشتند،uptake در ناحیه خلفی را نشان داد. مثبت واقعی در این جامعه 24 نفر (9/88%)و منفی کاذب 3 نفر (1/11%) بود. منفی واقعی 30 نفر (9/90%) و مثبت کاذب 3 نفر (1/9%) بود و براین اساس حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، صحت آزمون لیدهای خلفی در تشخیص سکته حاد خلفی به ترتیب 9/88%، 90%، 9/88%، 90% و90% محاسبه شد.
بحث: با توجه به حساسیت و ویژگی نسبتا بالای این آزمایش توصیه می شود که به طور معمول از کلیه بیماران با شک به سکته حاد قلبی علاوه بر لیدهای استاندارد، لیدهای خلفی نیز گرفته شود که به گروه بیمارانی که اندیکاسیون ترومبولیتیک تراپی دارند، افزوده شود و مرگ ومیر ناشی از سکته حاد دراین گروه کاهش یابد.

مساله اعتیاد یکی از معضلات قابل بررسی در کرمانشاه است و با توجه به عدم وجود اطلاعات دقیق در مورد شیوع اعتیاد در این شهر، این مطالعه با هدف تعیین میزان وضعیت مصرف مواد مخدر و همچنین تعیین مشخصات دموگرافیک افراد مصرف کننده انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی روی 4005 نفر از مراجعین به اورژانس های مراکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره)، طالقانی و شهید فهمیده کرمانشاه در سال های 1377 و 1378 انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک از طریق پرسشنامه جمع آوری شد و نمونه های ادرار این افراد ابتدا با روش ایمنوکروماتوگرافی که یک روش غربالی است، آزمایش شدند و به منظور حذف هر گونه عامل مداخله گر در نتیجه آزمایش، مثل مصرف داروهای مسکن و... نمونه های مثبت با روش کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) که یک روش تاییدی است، مجددا آزمایش شدند تا نتایج حاصل دارای اعتبار کافی باشند.
در این پژوهش 3454 مرد و 551 زن مورد بررسی قرار گرفتند که در مرحله اول (غربالی) 496 نفر (4/12 %) از نمونه ها از نظر وجود مواد مخدر مثبت بودند. در مرحله دوم (آزمایش تاییدی) تنها 189 نفر از آن ها (7/4 درصد) مثبت باقی ماندند و بقیه منفی شدند. بحث: شیوع اعتیاد در جامعه مورد مطالعه 7/4 % بود و چون نتیجه مثبت آزمایش اپیوم با روش ایمنوکروماتوگرافی (روش سریع) به دلیل احتمال تداخلات دارویی قابل اعتماد نیست، لذا پیشنهاد می شود در آزمایشگاه های اپیوم، نمونه ها را ابتدا با روش سریع غربال نمایند و نمونه های مثبت را مجددا با روش TLC آزمایش کنند و فقط در صورتی که TLC وجود مرفین را در ادرار تایید نمود، نتیجه آزمایش اپیوم مثبت اعلام شود و در صورت منفی بودن TLC نتیجه آزمایش اپیوم نیز منفی اعلام شود.

با توجه به شیوع زیاد اختلالات اسکلتی عضلانی در کارگران معادن نسبت به دیگر جمعیت های صنعتی و نبود اطلاعات درخصوص نحوه بلندکردن بار، این مطالعه به منظور بررسی میزان این اختلالات و شناسایی عوامل خطرساز و نیز ارزیابی وضعیت بلندکردن دستی بار در معادن سنگ روباز و صنایع وابسته در سال 1380 طراحی گردید.
این مطالعه به روش توصیفی– تحلیلی روی 36 نفر از کارگران حاضر در 10معدن سنگ روباز و صنایع وابسته انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد بررسی علایم بود که از طریق مصاحبه حضوری تکمیل گردیدند. سپس وضعیت بلندکردن بار از طریق مشاهده و استفاده از معادله بازنگری شده NIOSH در سال 1991 مورد بررسی و ارزیابی قرارگرفت. حد وزن توصیه شده(RWL) و شاخص بلندکردن بار(LI) برای هر یک از کارگران محاسبه گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آماره های توصیفی ارائه گردید و روابط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرارگرفت. مطالعه روی 36 نفر از کارگران حاضر در معادن با سن 9 4/35 سال و سابقه کار 7/7 11 سال انجام شد. کل نمونه های پژوهش در طول سال قبل ناراحتی اسکلتی عضلانی داشته اند. 3/33% از کارگران دچار ناراحتی تمام بدن بودند. 6/55% از کارگران هر روز دچار ناراحتی بودند. علت ناراحتی از دید اکثریت کارگران (2/72%) بلندکردن بارهای سنگین و فشارکاری بود. میزان شدت آسیب برابر 5469 روزکاری از دست رفته و محدود در کل کارگران طی سال گذشته بود که معادل نیروی کار 5/17 نفر می باشد. با توجه به شرایط خاص بلندکردن بار حد وزن توصیه شده در کارگران معادن برابر kg 69/6 بود. همچنین میزان شاخص بلندکردن بار برابر 38/8 24/7 بود. سن کارگران با درجه شدت ناراحتی در زمان مصاحبه و بدترین شرایط، طول بروز ناراحتی و تعداد دفعات دوره ناراحتی همبستگی مستقیم معنادارداشت(05/0(p<. بحث: این مطالعه نشان دادکه میزان اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از کار در معدن بسیار بالاست که احتمالا بیشتر ناشی از جابه جایی دستی بارهای سنگین می باشد. نحوه بلندکردن بار درکارگران مورد مطالعه مطلوب نبود. پیشنهاد می شود با واکاوی عوامل خطرساز و انجام مطالعات مشابه در سطح وسیع تر شرایط کار در معادن مورد بررسی دقیق تر قرارگیرد.

نارسایی قلبی یکی از بیماری های نسبتا شایع در نزد کودکان است و با توجه به پیامدهای آن از قبیل اختلال رشد، عفونت های مکرر تنفسی، محدودیت های احتمالی و عوارض وخیم تری چون نارسایی کلیوی، صدمات مغزی ثانویه، هیپوگلیسمی و تشنج از اهمیت خاصی در طب کودکان برخوردار است؛ لذا این تحقیق برای مشخص نمودن عوامل ایجادکننده آن و ارائه راهکارهای مناسب برای جلوگیری از بروز نارسایی قلبی انجام گرفت. در این مطالعه توصیفی بیمارانی که با تشخیص نارسایی احتقانی قلب در بخش قلب کودکان بیمارستان شهید بهشتی کرمانشاه در سال 1377 بستری شده بودند، از نظر علل ایجاد کننده نارسایی قلب مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران 94 کودک زیر 13 سال بودند. تشخیص نارسایی قلبی توسط متخصص قلب کودکان و بر اساس علایم بالینی و تغییرات رادیوگرافی صورت گرفته و تشخیص عامل زمینه ای نیز بر اساس معاینات بالینی، تغییرات نوار قلب، رادیوگرافی سینه و اکوکاردیوگرافی انجام شده است.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که شایع ترین علت نارسایی قلبی در این بیماران نقص های مادرزادی قلبی ازجمله ضایعات آناتومیک متعدد (36%) و به دنبال آن ASD (22%) می باشد. در میان ضایعات متعدد قلبی کمپلکسASD2 + VSD (52%) از همه شایع تر بوده است.
بحث: با توجه به مراتب بالا این طور به نظر می رسد که وجود نقص مادرزادی ASD یکی از علل شایع نارسایی قلبی در نزد کودکان می باشد که با منابع دیگر که VSD را عامل شایع نارسایی قلبی می دانند متفاوت است. گمان می رود که فراوانی ASD به عنوان عامل نارسایی قلبی در بین بیماران مورد مطالعه ناشی از شیوع بالای این بیماری در جامعه ماست که نیاز به بررسی فراوانی بیماری های مادرزادی قلبی را در این منطقه می طلبد. از طرف دیگر با توجه به شیوع نارسایی قلبی در بین بیماران مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی از جمله ASD یک تغییر نگرش در زمان عمل جراحی این بیماران ضروری است.

یکی از علل مرگ ومیر درجهان تصادف می باشد که به صدر درجه بندی علل مرگ ومیررسیده است وباتوجه به افزایش بیش از حد انتظار وسایط نقلیه درکرمانشاه دریک دوره 26 ساله وهمچنین تصادفات ناشی ازعدم التزام رانندگان به اجرای اصول وضوابط رانندگی، محققان را به مطالعه حاضر با هدف ترسیم سیمای تصادفات وسایط نقلیه درشهرکرمانشاه درسال 1377 رهنمون ساخت.
روش مطالعه به صورت توصیفی است که با استفاده از سوابق موجود در اداره راهنمایی و رانندگی و پرونده های موجود در سازمان پزشکی قانونی کرمانشاه صورت گرفت متغیرهای سن، جنس، نوع تصادف، زمان، روز، فصل، علت تامه تصادف، عامل مؤثر در تصادف، جرح، فوت و سن مجروحان مورد بررسی قرار گرفتند.
تعداد کل تصادفات 2334 مورد بود که به چهار نوع تصادف تقسیم بندی شدند. تصادفات جرحی و فوتی طبق سوابق راهنمایی و رانندگی 2/11% موارد را تشکیل می دادند. 7/99% رانندگان تصادف کرده مذکر بودند. بیشتر رانندگان تصادف کرده در محدوده سنی 40-20 سال (9/57%) بودند. بیشترین تصادفات در ساعات قبل از ظهر (12-11) و سپس ساعات عصر (18-16) اتفاق افتاده بود. روزهای شنبه (31/17%) و پنجشنبه (37/16%) بیشترین آمار تصادف را داشتند. بیشترین تصادفات مربوط به وسایط نقلیه سواری (4/52%) بوده است. بیشترین علت تامه تصادفات عدم رعایت حق تقدم (4/31%) بود. متوفیان ناشی از تصادفات درون شهری 114 نفر بودند که از این تعداد 99 نفر مذکر و 15 نفر مؤنث بودند.
بحث: بیشترین علت تامه تصادف، عدم رعایت حق تقدم تشخیص داده شده، لذا می توان استنباط نمود که دلیل عمده تصادفات نقص رفتاری رانندگان می باشد. سن بیشتر افراد تصادف کرده درمحدوده 40-20 سال بوده که سن فعال جامعه می باشد و بخشی ازنیروی مولدجامعه راتشکیل می دهند و براثر تصادف دچار خسارات جانی، مالی وازکارافتادگی معلولیت ودرمواردی حتی از بین رفتن نخبه ها درجامعه می گردند. آموزش های فرهنگی و اجتماعی در کاهش تصادف های ترافیکی می تواند بسیار حایز اهمیت باشد؛ لذا با توجه به نقش رسانه های همگانی، پیشنهاد می شود که اصول و مقررات راهنمایی و رانندگی و راه های جلوگیری از سوانح و تصادف های ترافیکی توسط این رسانه ها آموزش داده شود.

آنژیوپلاستی عروق کرونر (PTCA) یک روش درمانی رایج دربیماری های عروق کرونر (CAD) است. اگرچه نتایج زودرس وعوارض بیمارستانی شناخته شده ای دارد، ولی دربررسی آماری نتایج زودرس وپیگیری یک ساله بیماران درکتب مختلف، آمار نسبتا" متفاوتی گزارش شده است؛ لذا این مطالعه به منظور تعیین نتایج زودرس بیمارستانی آنژیوپلاستی کرونر و پیگیری بیماران انجام شده است.
دراین مطالعه توصیفی 46 بیمار که از مهر 78 تا اسفند 79 تحت آنژیوپلاستی کرونر قرارگرفته بودند، مورد مطالعه قرارگرفتند وکلیه بیماران قبل و پس از چهارماه اقدام تهاجمی درمانی با پروتکل بروس آزمون ورزش شدند. در ارزیابی ماهیانه به مدت یک سال بیماران از نظر علایم بالینی، ظرفیت عملکردی و حال عمومی بررسی شدند.
32 بیمار مرد و14 بیمار زن بود. محدوده سنی بیماران 40 - 70 سال بود تنگی یک رگ کرونر 35 مورد، تنگی دو رگ کرونر 7 مورد و تنگی سه رگ 4 مورد وجود داشت. تعبیه استنت به طور اولیه 4 مورد، تعبیه استنت به طور ثانویه (به علت دایسکسیون یا اسپاسم مجدد) 16 مورد صورت گرفت.
بحث: آزمون ورزش در تمامی بیماران قبل ازآنژیوپلاستی مثبت بوده، در حالی که 4 ماه پس از آنژیوپلاستی تنها 18% بیماران آزمون ورزش مثبت داشته اند. نظر به اینکه بیماران قبل از آنژیوپلاستی انتخاب شدند وضایعات عروق کرونر نوعI (A) داشتند، خوشبختانه عوارض زودرس بیمارستانی نظیر انسداد مجدد رگ، خونریزی شدید، انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر دراین مطالعه وجود نداشت، درحالی که برخی از مراکز تا 1% این عوارض را گزارش نموده اند. البته بایستی اذعان شود که حجم نمونه در مطالعه مانسبت به سایر مطالعات مشابه انجام شده کمتر می باشد.

کبد یکی از ارگاانهای حساس برای ایجاد گرانولوم کبدی می باشد و سل یکی از شایع ترین بیماری های ایجادکننده آن محسوب شده و حدود 55-10 درصد گراانولوم های کبدی را تشکیل می دهد. سل بیماری شایعی در کشور ایران بوده و سل ریوی شایع ترین شکل بالینی آن را تشکیل می دهد. منفی بودن اسمیر خلط در بیمار مشکوک به سل ریوی یکی از مشکلات تشخیصی به شمار می رود. هدف از این مطالعه گزارش فراوانی وجود گرانولوم کبدی در بیماران اسمیر مثبت می باشد تا شاید بتوان به علت کم خطر بودن بیوپسی کبدی و به علت محدودیت امکانات تشخیصی در تشخیص بیماران مشکوک به سل ریوی استفاده کرد.
مواد و دراین مطالعه توصیفی 34 بیمار سل ریوی اسمیر مثبت در بیمارستان سینای کرمانشاه در فاصله سالهای 77-1374 تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند. معییار تشخیصی وجود علائم بالنی و رادیولوژیک منطبق با سل و مثبت بودن اسمیر خلط بود. بیوپسی بوسیله سوزن منگینی شماره 17 انجام و نمونه ها از نظر وجود یا عدم وجود گرانولوم مورد ارزیابی قرار گرفتند.
از 34 بیمار 56% آنها مؤنث و 44% مذکر بودند. بیشتر بیماران در گروه سنی 30-21 سال (30%) و کمترین آنها در گروه سنی 80-71 سال (29%) قرار داشتند. دامنه سنی بیماران 71-14 سال بود. تستهای کبدی در همه موارد طبیعی و در 5 نفر از بیمارن (14.7%) گرانولوم کبدی گزارش شد.
بحث: مطالعه ما نشان داد که 7/14 درصد نمونه های بیوپسی کبد در بیماران ما حاوی گرانولوم بود. تشخیص سل ریوی اسمیر منفی مشکل و نیازمند روش های تهاجمی و گرانقیمت است که ممکن است به راحتی در دسترس نباشد.
در مطالعات مختلف فراوانی گرانولوم کبدی در بیماران مبتلا به سل ریوی و خارج ریوی 80-3/18 درصد گزارش شده است. این مطالعه آمار پایینتری نسبت به مطالعه منصوری (5/62%) نشان می دهد. طبق این بررسی ما انجام بیوپسی کبد را برای تشخیص موارد مشکوک به سل توصیه می کنیم ولی پیشنهاد می شود مطالعات دیگری با تعداد بیماران بیشتر و انجام رنگ آمیزی اسید منست و کشت BK بوسیله بیوپسی کبد در این منطقه انجام گیرد.